Ibong Adarna | Salin sa Tagalog

Ang Ibong Adarna Chapter 1 ay isinalin sa Wikang Filipino ni Francis Morilao

Ang Ibong Adarna ay may 1,722 saknong (stanzas)
Ang Unang Bahagi ay naglalaman ng 256 saknong.

Nawa'y makatulong ito sa inyong takdang aralin.

Nagpatawag nanga rito marurunong na medico Dili masabi kun ano ang sakit nang haring ito. Sa gayong karami baga medikong tinawag nila Ay walang makapagbadya sa sakit na dinadala. Ay mayroon namang isa na bagong kararating pa Siyang nagpahayag baga sakit nang bunying alteza. Ang damdam mo haring mahal ay galing sa panagimpan Sa iyo ay aking tuturan ang iyo pong kagamutan. May isang ibong maganda ang pangalan ay Adarna Kun marinig mong magkanta ang sakit mo ay giginhawa. Sa Tabor na kabundukan ang siyang kinalalagyan, Kahoy na hinahapunan Piedras Platas ang pangalan. Kun araw ay wala roon itong enkantadang ibon, Sa iba sumasalilong at nagpapawi nang gutom. Kun gabing katahimikan walang malay ang sino man, Ay siyang pag-uwi lamang sa Tabor na kabundukan. Kaya mahal na monarka yao ay siyang ipakuha, Gagaling pong walang sala ang sakit mong dinadala. Nang sa haring mapakinggan ang kaniyang kagamutan, Kapagdaka ay inutusan ang anak niyang panganay. Si Don Pedro ay tumalima sa utos nang haring ama Iginayak kapagdaka, kabayong sasakyan niya. Yao nanga't lumakad na, kabundukan ang pinunta At hahanaping talaga, mahal na ibong Adarna. Mahigit na tatlong buwan, paglakad niya sa parang At hindi nga maalaman, ang Tabor na kabundukan. May dinatnang landas siya, mataas na pasalunga Tumahan kapagkaraka, itong prinsipeng masigla. Sa masamang kapalaran, sa Diyos na kalooban Nang dumating sa ibabaw, kabayo niya ay namatay. 'Di anong magagawa pa, wala nang masakyán siya ng bastimento ay kinuha, at lumakad kapagdaka. Sa Dios na kalooban, na sa tanong bininyagan Dumating siyang mahusay, sa Tabor na kabundukan. May kahoy siyang nakita, na tantong kaaya-aya Sa kaagapay na iba, siyang tangi sa lahat na. Ang dahon ay sakdal nang inam, para-parang kumikinang Diamante ay siyang kabagay, sa mata ay nakasisilaw. Ang naisipan nga niya, sa loob at ala-ala Doon na tumigil baga, itong prinsipeng masigla. Ang nasok sa kalooban, ang kahoy na ito ay Siyang marahil hinahapunan, nang ibong kong pinag-lakbay. Ay ano ay nang gagabi na, ang araw ay lulubog na Madlang ibon ay narito na, at manga kawan ang iba. Sa gayong daming nagdaan, walang dumapo isa man Nagulo ang gunam-gunam, nitong prinsipeng timtiman. Ganitong dikit na kahoy, walang ibong humahapon Ako ay dito nalingatong, paghihintay kong malaon. Ang nasok sa ala-ala, sa loob niyang mag-isa Ang siya ay magpahinga, at bukas lumakad siya. Humilig nanga't sumandal, doon sa kahoy na mahal Sa malaking kapaguran, siya ay tambing nagulaylay. Ay ano ay nang tahimik na, ang gabí ay lumalim na Siya nangang pagdating na, niyong ibong enkantada. Dumapo na siyang agad, sa kahoy na Piedras Platas Balahibo ay nangulag pinalitan niyang agad. At kapagdaka ay nagkanta, itong ibong enkantada Ang tinig ay sabihin pa, tantong kaliga-ligaya. Ang prínsipe ay hindi na, nakaringig nang pagkanta Pagtulog ay sabihin pa, himbing na walang kapara. Ang sa ibong ugali na, kung matapos na magkanta Ay siyang pag-tae niya, at matutulog pagdaka. Sa masamang kapalaran, ang prínsipe ay nataihan Ay naging bato ngang tunay, ang katawan niyang mahal. 'Di anong magagawa pa, nang siya ay maging bato na, Paghihintay sabihin pa, nang haring kaniyang ama. At nang maging isang-taon na, hindi dumarating baga Inutusan kapagdaka si Don Diegong pangalawa. Sumunod at 'di sumuway, sa hari niyang magulang Iginayak kapagkuan, kabayo niyang sasakyan.

❮1011