Tula
Ako'y sandaling napatulala,
Dahil mali yata ang aking akala;
Sabi mo pa, panahon na ang bahala,
At tutulungan tayo ni Bathala.
Nang akin sa iyo'y marinig,
Five years mula sa bibig;
'Di ko alam kung ako'y nagalit o kinilig,
Mukhang mahirap yata ang iyong ibig.
Hindi ko alam ang aking iisipin,
Susunod na lang ba sa ihip ng hangin?
O aasang balang araw matutupad din,
Na baka sakaling ito'y Kanyang dinggin.
Isip ko ngayo'y walang katahimikan,
Hindi ko alam kung paano pagdidisisyunan;
Gayong pag-ibig ko sa iyo'y walang hanggan,
Ngunit paano naman ang puso kong laging nasasaktan?
Limang taon na iyong hinihiling,
Kung iisipin ito'y sandali lang din;
Ngunit paano kung makalipas at wala din?
Saan naman kaya ako pupulutin?
Pwede bang ipangako mo sa akin,
Na sa paglipas ng limang taon;
Ikaw ay talagang magiging akin,
Habang panahon mo akong iibigin,
At kailanman, puso ko'y di na pasasakitin...
