Tula
Sabihin man ng ilan,
Na ako ay nangibang bayan;
At kanilang hinusgahang,
Iniwan ang lupang sinilangan.
Hindi ko pa rin magagawang,
Bayan ko ay kalimutan;
'Pagkat buo ang aking kaisipang,
Maging isang huwaran sa bansang aking pinuntahan.
Ano nga ba ang aking ginagawa dito sa gitnang silangan?
Tanong sa akin ng isang kaibigan,
Samantalang ako nama'y may ibayong kaalaman.
Sagot ko'y kalinangan sa aking kaalaman,
Mabuti na lamang at may mga dayuhang;
May tiwala sa aking kakayahan.
Hindi nagtatapos dito ang usapan,
Hindi para sa pansariling kapakanan;
Kundi sa malawak na kinabukasan,
Para sa kabataan sa aking INANG BAYAN.
Sa aking pagbabalik dala ko ay karunungan,
Karunungang nalinang ng pangingibang bayan;
Pag-asang hatid para sa kabataan,
Pagbabagong tugon sa pag-unlad ng kinabukasan.
