Tula
Dakila ang DIYOS sa KANYANG kabutihan,
Sapagkat tulong NIYA'Y hindi tinutuldukan;
'Di tulad nating KANIYANG nilalang,
Pagtulong sa kapwa ay may hangganan.
Ano nga ba talaga ang ating basehan,
Upang ang pagtulong ay tuluyang wakasan?
Kung ano mang pagsubok ang iyong pinagdaanan,
Huwag naman sanang gawin itong dahilan.
Mapalad silang kahit na may karamdaman,
Patuloy na naglilingkod sa sambayanan;
Dakila't matuwid ang kanilang sinimulan,
Walang dahilan para pagtulong ay tuldukan.
Mayroon din namang ayaw makialam,
Idinadahilan ang kanilang karamdaman;
Samantalang alam naman nilang mali,
Sariling kaalaman ay ikinukubli.
Kaibigan
Sa panahon ng kagipitan,
At alam mong ikaw ang inaasahan;
Nakahanda ka bang tulong mo ay ilaan?
O kusang iiwanan at tatalikuran?
Ano man ngayon ang iyong kalagayan,
Dumadanas ka man ngayon ng matinding karamdaman;
Huwag mong kalimutan at palaging tandaan,
Nariyan SIYA at ikaw'y pinagmamasdan.
