Tula
Marami ang sumubok na magmahal,
Marami ang puso ay isinugal;
Sila na sa Diyos ay nagdarasal,
Dumating nawa sa akin ang Tunay na magmamahal.
Ngunit ang iba ay nabigla,
Ang Pag-ibig ay madaling nakuha;
Sasabihing hindi sinasadyang,
Umibig ako sa iyong magandang mukha.
Ang iba naman'y patuloy na nag-aantay,
Tila walang katapusang nakaantabay;
Dahil naniniwalang ang Pag-ibig na tunay,
Sa Matiyagang Puso ay ibinibigay.
Sa panahon ng pagmamahalan,
Marami ang sadyang nabubulagan;
Minsan pa ay sinasadya na lamang,
Na kunwari ay hindi naggagamitan.
Umibig dahil gustong makaranas,
Nagmahal upang makaramdam ng pag-ibig na wagas;
Kahit hindi alam ang patutunguhan,
Patuloy na naniniwalang maliwanag ang kinabukasan.
Bakit nga ba Mahal kita?
Tanong ng bawat isa;
Tibok ng puso hindi maikaila,
'Pagkat tunay na umiibig nang kusa.
Kulungin mo ako ngayon aking inuusal,
Sa Hawlang Bakal ng Pagmamahal;
Yakapin mo ako nang matagal na matagal,
Higpitan at huwag pakakawalan.
Ang aking pisngi'y palibutan ng halik,
Hanggang sa lambingan'y mauwi sa pagtatalik;
Upang patuloy na manumbalik,
Pagmamahalan nating nakakasabik.
Ikulong mo ako sa iyong mga mata,
Hayaang manatili sa iyo ang aking ganda;
Upang sa iyong diwa ay hindi mabura,
Na ako lamang ang mahal mo sa tuwi-tuwina.
Ikulong mo ako sa iyong mga ngiti,
Upang sa diwa ko ay mananatili;
Kagandahang hindi ikinukubli,
Kitang kita ang ligaya sa iyong mga pisngi.
Ang aking puso'y hawakan nang mahigpit,
Huwag hayaang maghanap ng kapalit;
Nais ko'y ikaw lamang ang gumamit,
Sa bawat tibok, sa bawat saglit.
Ikulong mo ako sa iyong mga luha,
Na nagmumula sa walang tigil mong tawa;
Sa kakulitan kong hindi ka nagsasawa,
Kulitang inaabot hanggang umaga.
Ikulong mo ako sa iyong alaala,
Sa bawat sandaling ipipikit ang iyong mga mata;
Maamo kong mukha ang iyong makikita,
At patuloy na nagwiwika…
Mahal na Mahal kita ♥
