Tula
Labing –siyam na taon na ang nagdaan,
Ngayon bigla kang nagpaparamdam;
Kung kailan ang puso ko’y hindi na sugatan,
Sa alaala ng ating nakaraan.
Masakit na ako’y bigla mong tinalikuran,
Ayon sa 'yo’y ipinagpalit sa iyong larangan;
Nang hindi mo man lang sa akin ipinaalam,
Bigla ka na lang naglaho na parang buwan.
Halos mawala na ako sa katinuan,
Iniisip kung ano ang nagawang kasalanan;
Anong dahilan at ako ay tinalikdan,
Gusto ng sumuko ng aking katawan.
Lumipas ang maraming taon,
Unti-unti kong nalimot at naibaon;
Sa tulong na din ng Panginoon,
Natangay ang sakit sa agos ng alon.
Ngunit bakit ngayo’y bigla kang nagbalik,
Pag-ibig mo sa akin ay isinisiksik;
Kung kailan ang puso ko ay hindi na nasasabik,
Sa isipan ko ay tuluyan ka ng tumalsik!
Maari bang huwag ng ibalik ang nakaraan?
Dahil ako ay nangangambang muling masaktan;
Kahit sa mata mo ay may kalungkutan,
May takot akong muli kang pagbigyan.
May pag-ibig man akong nararamdaman,
Nangingibabaw man sa akin ang panghihinayang;
Pipiliin kong huwag ng ibalik ang nakaraan,
Dahil may isang tao ng masasaktan.
Masakit man ito sa aking puso at isipan,
Kakalimutan ko na ang nakaraan;
Haharapin ang panibagong kapalaran,
Sayang…sana maaga kang nagparamdam.
Nuong puso ko’y wala pang ibang laman…
