Tula sa Tag-ulan ni Babyluv

notesnikiko.com Mga Tula ni Babyluv

Tula

BINAGYO SI SUGAR

Sumasagi sa aking isipan,
Unang okasyon na pinagsamahan;
Ikaw ay laging nasa kandungan,
Hindi mabitaw-bitawan.

Mahabang panahon din,
Na ikaw ang siyang kapiling;
Kahit saan makarating,
Ikaw ang aking hinihiling.

Pagtulog sa gabi’y kayakap ka,
Sa hita ko minsa’y nakasiksik pa;
Buong magdamag na katabi ka,
Wala na akong mahihiling pa.

Dumating ang isang pangyayari,
Puso ko’y mayroong nagmay-ari;
Hindi ko sukat na mawari,
Biglang ikaw ay kanyang inari.

Ipinagkatiwala ka nang lubusan,
Hindi ko rin naman inaasahan;
Na mangyayari sa iyo ang ganyan,
Gutay-gutay ng ika’y datnan.

Ikaw daw ay napagtripan,
Dahil ikaw ay napag-isipan;
Huli na nang aking malaman,
Wala na akong nagawang paraan.

Luha ko’y biglang pumatak,
Pawis may tumatagaktak;
"Sugar" man ay 'sangkatutak,
Dito sa puso ko’y ikaw lang ang nakatatak.

Sad Sugar


BAWAT PATAK NG ULAN

Natatandaan ko nung ako’y bata pa,
Mga magulang ko’y laging nakaalalay na;
Mukha ko nuon'y hindi maipinta,
Dahil sa kanila’y nakukulitan na.

Bawal yan, huwag gawin yan,
Hindi tama yan, huwag ganyan;
Sa tenga ko’y paulit-ulit yan,
Kaya minsan sila’y nilalayasan.

Laki sa layaw ako sa kanila,
Bawat naisin ko’y binibigay nila;
Kahit ang iba ay hindi nila kaya,
Pinipilit para ako’y sumaya.

Wala sa planong ako’y nag-asawa,
Damdamin nila’y hindi ko alintana;
Sakit na dulot sa kanila’y binalewala,
Sa magulang ay hindi man lang naawa.

Sa una’y naging maayos ang lahat,
Hanggang sa bigla na lang sumambulat;
Sa akin siya’y hindi naging tapat,
Nagdesisyon ako ng nararapat.

Pagkatapos, naalala ko na ngayon,
Kaya pala hindi sila sang-ayon;
Dahil mali ang aking desisyon,
Ako daw ay kanilang obligasyon.

Aking binalikan ang nakaraan,
Araw na sila’y aking iniwanan;
Mga mahal sa buhay ay luhaan,
Lungkot ngayon'y aking nararamdaman.

Bawat patak ng ulan,
Naaalala kong sila’y aking nasaktan;
Luha ko’y hindi na rin mapigilan
Bawat patak ng ulan, ganon ko sila nasasaktan.

Bawat Patak ng Ulan


HAMPAS NG ULAN

Nakasabay ng hampas ng ulan,
Minsan sa buhay ay kabiguan;
Mga pagsubok na pinagdaanan,
Wala na nga bang katapusan?

Sabi nila, maging matatag,
Sa araw-araw'y maging panatag;
Problema man sa 'yo’y ilatag,
Hinding hindi ka dapat mabagabag.

Hampas ng ulan ay walang humpay,
Tulad ng pagsubok na ibinigay;
Dalangin ay maging matibay,
Upang magpatuloy ang aking buhay.

Ang sugat sa akin ng nakaraan,
Nakatatak pa rin dito sa isipan;
Hinding-hindi makakalimutan,
Maging hanggang sa kamatayan.


ULAN! ULAN! IKAW DAW AY LUMISAN

Noon madalas nating marinig,
Mga salitang galing sa munting bibig;
Tila minsan sila’y maligalig,
Dahil sa patak na parang nagdidilig.

Mga bata sa lansangan,
Nais lagi’y may mapaglibangan;
Ngunit problema kapag umuulan,
Hindi sila makapaghahabulan.

Takot sila sa madulas na daan,
Baka sila daw ay mapilayan;
Sa pagtakbo’y 'di maalalayan,
Lagot sa tatay na may dalang kawayan.

Panalangin nila ulan ay lumisan,
Nang lungkot nila minsan ay maibsan;
Subalit hindi nila nalalaman,
Ang ligayang dulot sa atin ng ulan.

Minsan kapag umuulan,
Napapatingin sa kawalan;
Problema’y nakakalimutan,
Dahil sa walang patid na buhos ng ulan.

Silip sa Bintana Tingin sa Ulan