Tula
Ngiting ang ganda sa pisngi,
Liwanag sa mapulang labi;
Lukso ng dibdib na hindi maitatanggi,
Sa binatang noon pa tinatangi.
Lulan ng sangkaterbang tawa,
Hagalpak sa tuwa at saya;
Ngunit sa isang kisapmata,
Ligaya'y tila ngang isang bula.
Pait na dulot ng nakaraan,
Sa sumbat at yamot na nararamdaman;
Pusong tila walang kapaguran,
Galit na hindi makalimutan.
Sa sulok ng silid ako'y nagkukubli,
Hinahabi ang mga salitang nais manatili;
Ngunit pakiramdam ngayon'y napipipi,
Higpit ng tinta sa dila ko'y nakatali.
Nawa'y inyong maalala,
Ang isang makatang minsang tiningala;
Binigyang parangal at pagkilala,
Na kinapulutan ng tuwa at saya.
Minsang nagpaluha sa "Tula Kay Ina" →,
Naging huwaran sa "Pangarap Mong Tangan" →;
Nagmistulang kasama "Sa Iyong Pag‑iisa" →,
At naging palaisipan sa "Kwento ni Brenda" (Love Bus) →
Maaari ngang nakalimutan mo na,
Na siyang nagpasaya sa likod ng lungkot nya;
Sa bawat kumpas ng kanyang mga letra,
Patak ng luha'y hindi maipinta.
Nakalimutan mo na nga,
O siguro'y may ala‑ala pa;
Ngunit isa lang ang sasambitin nya,
Makakalimutan mo rin sya...